esesmana uruchamiało więźniarską sygnalizację i kto mógł, chronił się w bezpieczniejsze miejsca, w których bezpośrednie spotkanie było mniej prawdopodobne. Jeden człowiek stawał się bowiem źródłem wielkiego zagrożenia dla wszystkich i trudno było przewidzieć, w którą stronę zwróci się jego agresja.<br>Uzbrojonych Postenów strzegących obozu i konwojujących z tresowanymi owczarkami komanda idące do pracy nie było zbyt wielu i nie wszyscy byli niebezpieczni. Obozowa sygnalizacja informowała o tym, który z nich ogranicza się do wykonywania swoich zadań (uniemożliwienie ucieczek), a który wyraźnie i bezpośrednio zagraża życiu więźniów.<br>Liczba tych wszystkich uzbrojonych w broń, pałki i tresowane psy, stanowiących groźny aparat terroru, była