pracującego za ladą na mrocznym przedmieściu i oddającego mamie wszystkie zarobione grosze. Jego wzorowa wytrwałość, zużywanie całych lat na zabiegi gospodarcze, dar kalkulacji (np. szukając miejsca na namiot, wylicza najpierw cztery warunki, jakim miejsce powinno odpowiadać, a potem dopiero przystępuje do badania terenu), zdrowy rozsądek czynią z niego ideał, ale ideał pewnego historycznego okresu i pewnej tradycji. Operacja odsłonięcia prawdziwej natury człowieka, przedsięwzięta ku zbudowaniu czytelników, jest nieudana. Niemniej przejawia się w tym powierzeniu bohatera pierwotnym żywiołom jakaś ważna dążność odśrodkowa tej cywilizacji, pęd do ucieczki z jej ośrodków, poszukiwanie nowych lądów, owładnięcie którymi pozwoli rozciągnąć wszerz, uprościć i odmłodzić - na