jest on inny. Papież pokazuje w Centesimus annus dwie możliwości, w istotny sposób różniące się od siebie. Możemy mieć bowiem do czynienia z kapitalizmem jako ideologią, który - nawet jeżeli jest ekonomicznie skuteczny - posiada wtedy nieludzkie oblicze. Tak jak bowiem w imię "obiektywnych praw historii" socjalizm traktował brutalnie całe społeczeństwa, tak ideologicznie rozumiany kapitalizm czynił to w imię "obiektywnych praw ekonomii". I tu jednak trzeba zachować proporcje, bo nawet najgorszy okres bezlitosnego kapitalizmu nie ma na sumieniu tylu zbrodni co socjalizm. Jak słusznie pisali papieże: lekarstwo okazało się gorsze od samej choroby. Jeżeli - zgodnie z naszą personalistyczną zasadą postępowania - do ideologicznego kapitalizmu