demonicznego podstępu, lęk przed wydaniem w niewolę. W<br>samym człowieku jako złożonym z ciała, duszy i ducha mieszczą się<br>alienujące siły. Skrajnie rozumiana pogarda względem kosmosu obejmuje<br>też pogardę względem psyche. To zatem, co należy do psyche, nie może<br>zostać wydźwignięte do stanu cnoty. Należy ją albo zostawić samej<br>sobie, igraszkom jej sił i skłonności, albo opanować dzięki<br>umartwieniu, albo niekiedy w doświadczeniu ekstatycznym wręcz<br>unicestwić."<br> W trakcie swojej wędrówki przez kosmiczne sfery, a więc "upadku" w<br>materię, dusza niejako "obrasta" niegodziwymi cechami i właściwościami,<br>które czynią ją "o wiele gorszą". Jest to obrazowo przedstawione w<br>Poimandresie:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br> Te namiętności zwano przyczepami