zostawiając politykę wewnętrzną zaufanym <foreign lang="ger">reichsleiterom</> i członkom rządu.<br>Tymczasem w dwadzieścia lat od wybuchu wielkiej wojny, a w szesnaście od jej zakończenia świat daleki był od spokoju. Kryzys gospodarczy zaostrzył konflikty międzynarodowe, będące zaś jego skutkiem wewnętrzne słabości kapitalizmu bynajmniej nie osłabiły, lecz odwrotnie, zaktywizowały tendencje zaborcze. Wszystkie niemal kraje industrialne borykały się z ciężkimi trudnościami gospodarczymi, które z kolei potęgowały napięcia klasowe. Strajki, demonstracje, marsze głodowe - to był codzienny obraz życia w krajach Europy Zachodniej, Środkowej, Południowej - i nie tylko zresztą Europy. Na Dalekim Wschodzie toczyła się regularna wojna, odkąd zaborczy <name type="person">Nippon</> zaatakował Chiny, podbijając coraz to nowe prowincje olbrzymiego