ten nosi nazwę teorii wyboru publicznego, w Europie ekonomicznej teorii polityki lub nowej ekonomii politycznej. Czołowymi jej przedstawicielami są: K. Arrow (laureat Nagrody Nobla w 1972 r.), J.M. Buchanan (laureat Nagrody Nobla w 1986 r.), G. Tullock, A. Downs, W. Niskanen oraz B. Frey. W teorii wyboru publicznego zasada indywidualizmu metodologicznego zostaje poszerzona na takie zbiorowe instytucje, jak rząd, partie, grupy interesów. Oznacza to, że również w tych instytucjach ostatecznym podmiotem decyzyjnym jest jednostka, która optymalizuje swoją egoistyczną funkcję celu i mimo że działa w instytucjach mających działać w interesie społecznym, obce jest jej pojęcie "dobra społecznego". Państwo nie jest