niewątpliwie kierownictwu politycznemu, które rezydowało na Kremlu. Ale jakże wielu wyższych dowódców sowieckich czekało z niecierpliwością chwili, kiedy uda się wreszcie zbrojnie ukarać najbardziej krnąbrny "barak" w obozie socjalistycznym. Krwawe stłumienie kolejnego w naszych dziejach powstania odsunęłoby niewątpliwie na dobrych parę lat pierestrojkę w ZSRR, która, ku wielkiemu zaskoczeniu jej inicjatorów, doprowadziła do rozpadu czerwonego imperium.<br>Również carska generalicja z ukontentowaniem przyjęła wybuch powstania, słusznie spodziewając się olbrzymich zysków, jakie przede wszystkim w postaci skonfiskowanych majątków przyniesie im jego stłumienie. Przeglądając spisy ziemiaństwa z okresu II Rzeczypospolitej byłem zdumiony wielką liczbą rosyjskich &lt;page nr=298&gt; nazwisk. Byli to potomkowie carskiej generalicji, którym po odzyskaniu