danej chwili mój wewnętrzny regulator. Generalna zasada mojego aktorstwa, której się trzymam konsekwentnie brzmi tak: żadnego pustego dźwięku, żadnego słowa czy krzyku bez pokrycia w tym, co myślę i czuję. Mam grać w zgodzie ze sobą. Jeśli jestem tego wieczoru przygaszona - taka będzie i postać, jeśli naładowana - postać też będzie intensywna. Prawda gry - to dla mnie przeciwieństwo nie tyle czegoś sztucznego ile tego co puste.<br>Ten sposób uprawiania zawodu wyczerpuje. Jeśli gram w teatrze częściej niż 10 razy w miesiącu, moja psychiczna odporność się kończy, jestem chora, niezdolna do niczego. Koledzy twierdzą, że nie doświadczają takiej emocjonalnej huśtawki, ale ja im