raz jako tworzenie podmiotu. Nurt rewolucyjny podkreślał przede wszystkim aspekt pierwszy. Nurt ściśle antropologiczny, którego ostatecznym etapem rozwoju stał się dwudziestowieczny egzystencjalizm, fascynował się przede wszystkim tworzeniem idącym w głąb człowieka. W samotnej wolności, pośrodku narzuconych z góry sytuacji, człowiek wybiera samego siebie i w ten sposób siebie tworzy. Fundamentalna intuicja nurtu rewolucyjnego i nurtu ściśle antropologicznego była wspólna: wolność pozbawiona bez reszty zdolności twórczych przestaje istnieć także jako wolność.<br>4. Ściśle antropologiczny charakter miały też spory o to, w której warstwie złożonej osobowości człowieka należy szukać przywileju wolności. Wiązały się one z zagadnieniem budowy ludzkiej osoby. Co w człowieku jest