niedługo<br>zakwitną pierwsze jabłonki. Będzie biało jak w zimie. Ale weselej i<br>pachnąco jak na weselu. Wrócą ptaki, z którymi ty nie chcesz odlatywać<br>do ciepłych krajów, bo wolisz Starego... o, jestem już za stary nawet dla<br>ciebie. Na pewno mnie nie zjesz. Nie będę ci smakował. Zaraz będą<br>pierwsze jabłonki kwitnąć... jak na weselu... jak na odpuście...<br> I znowu rozszalał się kolorowy huczący odpust. Ciepło rozlało się i<br>dobroć na starej twarzy Starego, co była jak wielki bochen razowego<br>chleba. I tak go rano znaleźli. Uśmiechniętego i szczęśliwego, z rękami<br>pełnymi łasicy... z sercem, które tam gdzieś w lesie zostało