się, i zapewne nikt z załogi, ani trochę. "Trzaśnie, to trzaśnie" - wołałem do sąsiadów i tak te sprawy rysowały mi się wówczas. Nie byłem personalnie odpowiedzialny za jacht, a ryzykancka zabawa była czymś podniecającym.<br> Ale "Jan" z jego szaloną załogą i inne tego rodzaju zabawy pozostały daleko. Prowadzę ten mały jacht i musi on dojść do portu przeznaczenia, tego, o którym myślę bezustannie i którego zabobonnie nie wymieniam w dzienniku, opuszczając każdego dnia rubrykę "Do". Kiedy mgła nie mija w przyzwoitym terminie, przygotowuję się na najgorsze. Przede wszystkim obejmuję stałą wachtę na pokładzie, nie bacząc już na lodowaty chłód, wiatr wiejący