go lata wspólnej pracy, oraz sfrustrowaną młodzież, coraz bardziej upodabniającą się do starszych "towarzyszy". Tradycyjnie już kongresy młodych socjaldemokratów zmieniają się w parodię spotkań ich starszych kolegów: gry personalne, awantury, brak jakiejkolwiek dyskusji programowej. Ma też Janik z boku grono podpowiadaczy, składające się z działaczy starszego pokolenia, którzy intencje mają jak najbardziej szczere, ale słabo rozumieją, czym jest i być powinna nowoczesna partia.<br><br>SLD nie przestał więc być postrzegany jako partia Leszka Millera i symboliczne ściąganie lakierek przez Dyducha nic tu nie pomoże. Już bardziej autentyczny był Miller w lakierkach niż Dyduch, typowy produkt aparatu, w sandałach pielgrzyma. To ten aparat ciągle