wszelki wypadek.<br><br>A gwiazdka śniegu, ach, jaka śliczna<br>krzyknęła roniąc łzę:<br>- A może jestem estetyczna?<br>I rozpuściła się.<br><br>Księżyc jak lustro pęknął. Pierzchły:<br>dzięcioł, że barwny, zając, że śmieszny.<br><br>A wtedy, na radość światu,<br>gdy wiatr o północy zahulał,<br>z pobliskiego cmentarza biurokratów<br>wyszli biurokraci,<br>bo pasowali do tego pejzażu jak ulał.<br>Pootwierali wentyle z nudą,<br>gwiazdy wesołe zasnuli nudą.<br>Świat stał się nudny, zarozumiały,<br>samotny i bez ruchu,<br>lecz wszystkie rzeczy się nadawały,<br>już nadawały,<br>się nadawały,<br>się nadawały<br>do druku.<br><br>1953&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;KOŃ W TEATRZE&lt;/&gt;<br><br>Na próbę generalną satyrycznego programu<br>przez pomyłkę do konia zaproszenie wysłano,<br>że mamy zaszczyt et cet