to zapach... Może mój? Tak, równie dobrze mógł to być mój zapach... ten nagle wybuchający zapach potu, jakby otworzyły się jakieś klapki. Ale to on śmierdział, każdy jego ruch przynosił po kilku sekundach powiew, zagęszczenie tej mrocznej i intensywnej woni... Nie przeszkadzało to w śnieniu tego dziwnego filmu, wręcz przeciwnie, jakoś pokątnie pasowało do niego. Dotykaliśmy się ramionami i byliśmy w tym jak syjamscy bracia, a dwie pary nóg były odrzucone jak w nagłym tanecznym geście w przeciwne strony. Śmialiśmy się w podobnych miejscach, a potem zmieniały się śniące gesty rąk i nóg... szła z tego wspólnego gestu i unosiła się