łóżku, słyszałam, jak <br>z kuchennych ganków rozmawiały ze sobą służące. <br>Głosy ich jednak były jakieś inne niż w dzień. <br>Zatracały jak gdyby swoją krzykliwość i dalekie <br>ich i niezrozumiałe słowa natychmiast prawie roztapiały <br>się w ciszy. Czasem któraś z nich nuciła. Najczęściej - "Do <br>ciebie lecą te rzewne tony"... Ale także jakoś inaczej <br>niż przy trzepaniu lub prasowaniu - głosy ich nocą <br>były bliskie i smutne. <br><br>Tak więc wiedziałam dużo o podwórzu, choć <br>nie wolno mi było nigdy na nie schodzić i chociaż przez <br>cały czas, gdy mieszkałam na Karmelickiej, przeszłam <br>przez nie może trzy razy i to jedynie dlatego, że odświeżano <br>frontową