lęk przyłasił się do<br>mnie, a może żal tak się we mnie przebrał, że powiedziałem, cicho<br>zresztą, ciszej od skrzypienia wozu:<br> - Nie wierzę już w Boga.<br> Chociaż wtedy nie byłem jeszcze tak bardzo tego pewny. Może myśli<br>miałem już harde, ale do słów widać jeszcze nie dorosłem. Toteż obco mi<br>jakoś zabrzmiały, a nawet niepokój mnie po nich owładnął, że coś się<br>zaraz stanie, koń poniesie, burza się zerwie, skowronki nas z nieba<br>opadną jak straszydła i zadziobią - i z trwogą popatrzyłem na ojca,<br>lecz on nawet zdziwienia nie okazał, jakby słów moich nie dosłyszał, a<br>mnie zabolało to gorzej, niżby