człowieka, śmierci i zła. Jego rozwiązanie polegało głównie na akcie podjęcia śmierci. Bóg-Człowiek cierpi także i to cierpliwie. Ani zło, ani śmierć nie mogą mu już być przypisywane, ponieważ sam został spotwarzony i uśmiercony. Noc Golgoty ma tylko dlatego znaczenie dla historii ludzkości, że w jej mrokach boskość, porzucając jaskrawo swe tradycyjne przywileje, przeżyła aż do końca rozpacz i trwogę śmierci. Tak wyjaśnia się lama sabactani i straszne zwątpienie Chrystusa będącego w agonii. Agonia stanie się lekką, skoro została podjęta przez wieczną nadzieję. Aby Bóg mógł być człowiekiem, potrzeba było, aby zwątpił"&lt;/&gt;.<br>W tych kilku zdaniach Camus odsłania najgłębsze pokłady