Typ tekstu: Książka
Autor: Białołęcka Ewa
Tytuł: Tkacz iluzji
Rok wydania: 2004
Rok powstania: 1997
tamtych twarzy. Młodych mężczyzn, którzy niedawno pożegnali wiek chłopięcy, i takich, którym lata przesiały srebrem ciemne włosy. Oblicza wyczekujące, wesołe lub zachowujące wyraz rezerwy. Zdumiałem się i speszyłem, widząc, jak wielu ich przyszło.
"Idź. Szukaj ścieżki" - podsunął mi któryś z Mówców. W pierwszej chwili nie zrozumiałem, potem dostrzegłem, że wzór jasnoniebieskich linii na podłodze tworzy rodzaj labiryntu. To mi się nie spodobało. Płowy nigdy nie opowiadał o takim elemencie inicjacji. Czyżby była to subtelna pomsta za psotę w trakcie egzaminu?
Dłoń Wiatru Na Szczycie pchnęła mnie lekko i ruszyłem. Nie było łatwo. Ścieżki pętliły się, rozwidlały, kończyły ślepo... Namalował to chyba
tamtych twarzy. Młodych mężczyzn, którzy niedawno pożegnali wiek chłopięcy, i takich, którym lata przesiały srebrem ciemne włosy. Oblicza wyczekujące, wesołe lub zachowujące wyraz rezerwy. Zdumiałem się i speszyłem, widząc, jak wielu ich przyszło.<br>"Idź. Szukaj ścieżki" - podsunął mi któryś z Mówców. W pierwszej chwili nie zrozumiałem, potem dostrzegłem, że wzór jasnoniebieskich linii na podłodze tworzy rodzaj labiryntu. To mi się nie spodobało. Płowy nigdy nie opowiadał o takim elemencie inicjacji. Czyżby była to subtelna pomsta za psotę w trakcie egzaminu?<br>Dłoń Wiatru Na Szczycie pchnęła mnie lekko i ruszyłem. Nie było łatwo. Ścieżki pętliły się, rozwidlały, kończyły ślepo... Namalował to chyba
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego