i wygrażając, po podwórzu, w końcu kopnął jedną z dziobiących obok kur, ukręcił jej łeb i niepostrzeżenie wrzucił ptaka do worka.<br>Dosiedli wreszcie starych, parszywiejących koni z obdartą sierścią, z jakimiś linami i hakami uwiązanymi przy uprzęży.<br>- Jeszcze nas poczujesz! - rzucił bas na odjezdnym, grożąc pięścią.<br>A potem wszyscy czterej, jeden za drugim, monotonnie kolebiąc się w zniszczonych siodłach, ruszyli pod słońce, wzbijając kurz na skraju drogi. I powlekli się tak przez uśpione wioski, lasy, które czerwone promienie dopiero co opłukały z resztek ciemności, i puste jesienne pola, pogrążone w pozornym spokoju.<br><br>Ktoś zawiózł go na przystanek kolejowy, skąd, nie pamiętając później jak