z trudem kontrolowane przez spółdzielnie, będą zawsze musiały skapitulować przed biurokratycznym obliczem centralnego planisty pozbawionego ducha przedsiębiorczości?<br>Doświadczenia krajów wschodnioeuropejskich, a także rządowych instytucji na Zachodzie, nie są pod tym względem zbyt zachęcające. Rząd nie może być pomocny w zgromadzeniu kapitału założycielskiego poprzez banki rozwoju typu Caja. Banki takie powinny jednak ostatecznie odciąć pępowinę łączącą je z państwem i stać się autonomicznymi, demokratycznymi instytucjami społecznymi. Byłoby najlepiej, gdyby sieć banków rozwoju podobnych do Caja, związanych ze spółdzielniami produkcyjnymi na terenie całego kraju, była zarazem niezależna od rządu i rozliczana przez społeczeństwo. Nie trzeba dodawać, że koordynacja działań takiej sieci w skali