mistrzowie, bo banał i pustka zostają wówczas łatwo obnażone.<br>Naprawdę interesujące jest jednak pytanie, w jaki sposób tempo może funkcjonować w filmie, jak może być w nim wykorzystane, jak splata się z jego innymi elementami? A zatem, czy jest tylko pojęciem technicznym, czy też kategorią estetyczną? Moim zdaniem, odpowiedź jest jednoznaczna. Potwierdzają ją liczne przykłady filmów, w których tempo na różne sposoby współtworzy znaczenie i estetyczny kształt dzieła. Wystarczy przytoczyć tak spektakularne i charakterystyczne dokonania, jak Ofiara Andrieja Tarkowskiego, El Dorado Carlosa Saury, Czas Apokalipsy Francisa Forda Coppoli, Pustynia Tatarów Valeria Zurliniego, Szklane serce Wernera Herzoga, Śmierć w Wenecji Luchina Viscontiego