psychiczne oparcie w świadomości, że działalność ich, jakkolwiek źle widziana przez władze, pozostaje jednak w ramach dozwolonej aktywności społecznej, że nie jest sprzeczna z prawem, że nie stanowi przestępstwa. Totalny bunt i decyzja podjęcia konspiracyjnej działalności politycznej oznaczały próg następny, daleko poważniejszy i trudniejszy do przekroczenia. Stanowił on zdecydowane i jednoznaczne wypowiedzenie wojny systemowi, państwu z jego carem, rządem, wojskiem i policją, a także wszystkim politycznym i socjalnym sprzymierzeńcom tegoż państwa i systemu. Przekroczenie tego progu było więc aktem praktycznie nieodwracalnym i angażowało w pełni cały byt jednostki, która krok ten podejmowała. Świadome przystąpienie do organizacji rewolucyjnej oznaczało i oznaczać musiało