mozaiki<br> Lśniły takie słowa bajki:<br><br>Oto Kozioł Rudobrody<br>Dudniąc wbiegł na złote schody,<br>Na spienionych koniach rześcy<br>W cwał ruszyli za nim jeźdźcy,<br>Aż im w pędzie tym wichura<br>Pozrywała pawie pióra.<br><br>Sadził w górę Kozioł chyży,<br>Mknęli jeźdźcy coraz wyżej,<br>Coraz wyżej na szczyt wieży,<br>Gdzie się mur ząbczasty jeży.<br><br> A na szczycie tym w koronie<br> Sam Szczur-Praszczur spał na tronie.<br> Stary był, miał lat ze dwieście,<br> Lecz go tętent zbudził wreszcie.<br> Szczur na tronie dumnie siedział,<br> Taką bajkę opowiedział:<br><br>Stoi w polu wierzba siwa,<br>Tam się bajka ta rozgrywa.<br>I tam kończy się, gdyż wątek<br>Miał pod wierzbą