sali restauracyjnej. Ale zaledwie otworzył drzwi i rzucił okiem na salę, nogi jego wykonywały jakiś wariacki pląs i gnały co sił w kierunku rewiru. Powód był jasny: podczas jego nieobecności trzej panowie siedzący pod filarem kiwnęli palcem na Specjalnego, że już nie chce się im czekać na czwartego pana, że już chcą jeść. I oto Specjalny już im podawał zimne zakąski, jedną połową twarzy uśmiechał się przymilnie do gości, drugą warczał na Romka: "Gdzie ty, bękarcie zatracony, łazisz! Ani talerzyków nie ma kto podać, ani wódki! Chleb razowy przynieś! Kieliszek Stocka, jeden jarzębiak i jedną kminkową!" Tak się zaczynało. A potem