Proces ten, który prasa natychmiast okrzyknęła jako "Czary w Wieliszewie", początkowo miał się toczyć przed sądem pokoju, jednakże ze względu na wagę sprawy trafił na wokandę Sądu Okręgowego w Warszawie. Prokurator bowiem w czynie kilkunastu oskarżonych zamiast wykroczenia dotyczącego lekkiego uszkodzenia ciała dopatrzył się występku z art. 122 cz. II k.k.<br>Jak wynikało z akt oskarżenia, w marcu 1925 roku zachorowała żona Stanisława Stachnika, trzydziestosiedmioletniego gospodarza we wsi Wieliszew w gminie Nieporęt. Objawy choroby według lekarzy nosiły wszelkie znamiona anemii i choroby nerkowej, które, rozwijając się stopniowo, doprowadziły jej organizm do zupełnego wyczerpania. Od września Stachnikowa nie wstawała już z łóżka