jako teatr, a co najbardziej charakterystyczne, zacierają się granice między jednym a drugim, objawia się iluzoryczność realności. Łączenie wątków teatru i życia, wprowadzane wcześniej do utworów fabularnych (choćby w Księżniczce Brambilli E.T.A. Hoffmanna) pojawi się w zachowanych fragmentach dramatu Nervala Nicolas Flamel (1830), którego fragment rozgrywa się w kabarecie. Powtórzenie tego chwytu będzie planował w utworze Trzej robotnicy z Norymbergi (ok. 1850), a potem rozbuduje pomysł w <gap> - znów pojawi się ogród tawerny z grupą komediantów, ale tu iluzja i życie zdają się dokładnie przemieszane. Występ aktorów i realny bunt, aktorki i damy - wszystko się splata, życie, wyobraźnia, prawda i