francuskim, niemieckim, które znam. Reżyser i operator realizują jakieś bardzo dziwne konstrukcje, aktorom nie wyjaśniają prawie nic. Można się tylko domyślać, o co chodzi. Przepada połowa wartości, które mógłby dodać aktor. Moje rozmowy z niemieckimi reżyserami przebiegają według pewnego schematu. Reżyser mówi na przykład tak: wchodzi pani do pokoju, kładzie kapelusz na łóżku i patrzy w lustro. Ja: ale dlaczego patrzę? On: bo zastanawia się pani nad sobą. Ja: przecież mogę to zagrać na sto sposobów! Dlaczego mam patrzeć w lustro? A on: bo tak to sobie wymyśliłem. Wtedy odpowiadam już tylko: javohl, herr reżyser! A myślę: trudno.<br>Natomiast Wajda - mówiono