oblewaniem mieszkania w powieści Skvorecký'ego, albowiem ilustruje ona tę podwójność straty z charakterystycznie schludną symetrią. Klęska Barbary w zetknięciu ze wschodnioeuropejskim dowcipem znajduje, parę stron dalej, równoległy odpowiednik w niezrozumieniu, z jakim Milan przyjmuje aluzję do kulturalnej mitologii Ameryki. Wyłączona z czeskiej konwersacji, rozżalona Barbara zabawia się w kącie pokoju kartonową układanką. Gruboskórny Milan kwituje to jako "kanadyjski zwyczaj", w oczach Barbary natomiast cała scena jest powtórzeniem klasycznego hollywoodzkiego kadru z całą jego przejrzystą symboliką opuszczenia, samotności i miłosnego zawodu:<br><br>&lt;q&gt; Skąd miałby to wiedzieć? Kiedy ostatni raz wyświetlano w Pradze Obywatela Kane, Milana nie było jeszcze na świecie.<br> - You never give