Marcin. Znowu zagrzmiało.<br>- Cholera! - mruknął Felek. - Zupełnie, jakby z armat walili, nie?<br>Wszyscy poczęli nasłuchiwać. Wtem Szretter wyprostował się.<br>- Słuchajcie, chłopcy - zaczął swoim jasnym, lecz tym razem nieco serdeczniejszym i cieplejszym głosem - chciałbym, żebyśmy uniknęli niepotrzebnych nieporozumień...<br>- Słusznie! - stwierdził Felek. Jerzy puścił tę uwagę mimo uszu.<br>- Znamy się kupę lat, kiedy byliśmy jeszcze wszyscy pętakami. Jesteśmy starymi kompanami, nie? W tej chwili jednak ja jestem waszym dowódcą. Ja rozkazuję, a wy rozkazy wypełniacie. Jesteśmy pierwszą piątką naszej organizacji. Sami ją założyliśmy i będzie taka, jaką my ją uczynimy. Rozumiecie więc, o co mi chodzi? To nie jest zabawa przyjaciół.<br>Felek splunął przez