całkiem pobieżnie nad naszym własnym doświadczeniem egotycznym, uderza nas jego nieokreśloność i jednocześnie jego apodyktyczność. Treść Ja jest płynna, jej granice są niejasne, nie bardzo wiadomo, <page nr=118> jak daleko sięga ona wszerz i jak daleko sięga w głąb. Bywa tak, że słówkiem Ja określamy siebie wraz z ciałem (np. ja spaceruję), kiedy indziej dokonujemy subtelnego przeciwstawienia własnego Ja naszemu ciału, a nawet całej osobie, gdy np. mówimy; zastanawiam się nad moim losem w świecie. Wtedy Ja-podmiot refleksji zdaje się być różny od Ja-osoby, tak lub inaczej zaangażowanej w życie. Gabriel Marcel wskazywał na różnice między "być" i "mieć". Gdy zastanawiam się