Ot i tyle.<br>Zosia uśmiechnęła się i pogłaskała go po ręce. Ale po chwili znów w jej oczach pojawiła się troska.<br>- Mam przeczucie, że czeka mnie bawełniany kołchoz. Major nic nie wskóra.<br>- Gdyby Kostek brał wszystko, co dzieje się w wojsku, na serio, to nie dosłużyłby się majora. To nie kiep. Niech pani będzie spokojna.<br>- Okropnie się denerwuję.<br>- Nie trzeba.<br>- Nie chodzi mi o mnie samą. Ale Jaśka i chłopcy, Ziuta skwirczą w Taszkiencie i na pewno oczekują ode mnie wybawienia.<br>- Zrobi się. Pojedziemy po nich. Wezmę służbowego Willysa. Wojsko wszystko potrafi.<br>- Kaziuczku, kto wam tak pociął mundury? Podporucznik i podchorąży