niż jego minimalna cena sprzedaży w cukrowniach. Te ostatnie były w większości niedochodowe, toteż borykając się z nadmiarem towaru, szukały wszelkich sposobów na pozbycie się zapasów. Prawdopodobnie dlatego wytwórnie tak przyciągały oszustów gospodarczych. Przestępcy najczęściej wykorzystywali to, że w wytwórni cukier sprzedawany jest według dwóch stawek: 1,71 zł za kilogram (cena krajowa) i mniej więcej o połowę taniej (cena cukru przeznaczonego na eksport). Dla każdej wytwórni centralnie ustalono limity sprzedaży na rynku wewnętrznym oraz za granicą (wystarczała deklaracja eksportera, że zamierza towar wysłać poza Polskę). Kluczem do interesu były dokumenty potwierdzające, że transport przekroczył granicę (druki SAD), które należało odesłać