istnienia jako istnienia człowieka, a nie Bóg. Samo wnikanie w to, czym jest Bóg, odsłania zuchwałość pytania. Jak śmiesz pytać ty, który naprawdę nie istniejesz? Czy twoje istnienie "pół-na-pół" byłoby możliwe, gdyby Coś nie istniało naprawdę? Pytać, znaczy <page nr=241> wątpić, a o Bogu, jeśli tylko się wniknie w to, kim jest, wątpić nie można. Bo samo twoje wątpienie zakłada obecność idei doskonałości - daru Boga. Jeśli cokolwiek istnieje, to przede wszystkim Bóg. A wiadomo przecież, że coś tam gdzieś istnieje.<br>Argument ontologiczny spełnia, moim zdaniem, funkcję terapeutyczną, gdy idzie o problem idei Boga. Miał za zadanie nie tyle "udowodnić" istnienie Boga
