szpitala.<br>Tok jego myśli był następujący: "Przestałem być samotny. Stało się ty, co właściwie jest całkiem niemożliwe, a nawet kto wie, czy potrzebne. Zresztą kobieta i mężczyzna stanowią dopiero człowieka i gdybym nie spotkał Rebeki, pozostałbym nadal czymś połowicznym. Jesteśmy taką jednolitą, organiczną całością, że teraz nie potrzebuję się obawiać kłamstwa lub zdrady, ponieważ czuję wszystko, co ona czuje, i znam wszystkie jej myśli". Wspomnienie o niedawnej rozmowie i o tym, jak nędznie przyłapał Rebekę na kłamstwie, wydało mu się wstrętne. "Zachowałem się wobec niej jak szpicel:" pomyślał z obrzydzeniem .<br>&lt;page nr=231&gt;<br> Lecz wspomnienie to pomimo wszystko nasunęło<br>mu inne jeszcze refleksje: "A