kwantowomechanicznych), przez którą może być zrealizowany najbardziej prawdopodobny makrostan układu n cząstek. Ta liczba mikrostanów, odpowiadająca w przypadku klasycznym liczbie możliwości opisu cząstek przez współrzędne i związane z nimi składowe pędu, a w przypadku kwantowym - liczbie możliwych, różnych liczbowo, rozmieszczeń cząstek między opisujące je funkcje falowe, określona jest odpowiednimi wzorami kombinatorycznymi.<br> W przypadku klasycznym liczba mikrostanów układu n cząstek rozróżnialnych jest określona wzorem ((...)) w którym ((...)) , oznacza liczbę cząstek w stanie i. Daje to rozkład <br> gdzie ((...)) , - energia w stanie ((...)) - suma stanów. <br> W przypadku bozonów nie ma ograniczeń co do liczby nierozróżnialnych cząstek, jakie można przyporządkować danej funkcji własnej. Jeżeli na dozwolonym poziomie