i społeczne. Był więc w<br>pewnym sensie<br>etatowym działaczem borykającym się z coraz ostrzejszym<br>niedostatkiem i głodem<br>w dzielnicy zamkniętej.<br> W styczniu 1943 roku Ringelblum opuścił getto, ukrywając się w przyjaznym<br>schronieniu u Małgorzaty i Mieczysława Wolskich przy ulicy<br>Grójeckiej. Specjalny<br>schron-ziemianka mieścił około 40 osób skierowanych przez<br>komórki konspiracyjne getta, współpracujące z polskim<br>podziemiem. Schron, w którym znalazł ukrycie<br>Ringelblum wraz z żoną Judytą i 13-letnim synem Urim, usytuowany<br>był w głębi<br>niemal 2-hektarowego ogrodu, który od ulicy odgradzał<br>dwupiętrowy budynek<br>należący do Wolskich. Zagłębiony w ziemi pod szklarnią miał izbę mieszkalną,<br>kuchnię i ubikację oraz własne