wywodzi się rudymentarny chwyt animizacji i antropomorfizacji abstrakcyjnych pojęć (Rewolucja), motywów (kapelusze, rękawiczki), rozdziałów i końca utworu, źródła fabularnej inwencji (Hiperwymyślacz Absolutnie Dowolnych Historii), samej powieści itp. Nadto - oparty na tego rodzaju konwencjach sposób motywowania zdarzeń i swoista autoreferencyjność słowa, co pozwala nie tylko na przykład na deleksykalizację metafor, lecz konstytuuje stan homeostazy pomiędzy opowieścią a jej przedmiotem, gdyż znaczące i znaczone są tu de facto nierozdzielne i nierozróżnialne. Również płaszczyzna metatekstowa (ujawnienie sytuacji narracyjnej, częste zwroty do czytelnika, antycypacja, dotycząca jednego z wątków kofrespondencja między autorem a Endem) została podporządkowana, bo przez nie uprawdopodobniona, konwencjom literatury dziecięcej, których uprzywilejowanie stanowi