rachunków kwantowych i dlatego stosujemy ten sam co w kwantowej teorii pola (bardzo <br>wygodny) układ jednostek. Już najprostszy relatywistyczny lagranżjan (2.13) z jawną zależnością od &lt;gap&gt; miałby postać <br>&lt;gap&gt;<br>i zawierałby stałą &lt;gap&gt;, więc, aby uniknąć pojawiania się tej stałej (podobnie jak i prędkości światła c), wszędzie w tej książce będziemy stosować konwencję &#357;h = 1, c = 1-w razie potrzeby z samej analizy wymiarowej Czytelnik bez trudu uzupełni wszystkie wzory o te stałe.<br>Działanie możemy napisać w postaci (2.12) z lagranżjanem (2.13). Zasada wariacyjna w teorii pola stwierdza, że rzeczywiste konfiguracji pola to takie, dla których działanie osiąga ekstremum (czyli