1959) 16 w przedziałach dekadowych i 8 w przedziałach miesięcznych.<br><br>&lt;tit1&gt;3.4. Metoda kombinowana&lt;/&gt;<br>Zastosowanie metod bilansu cieplnego i dyfuzji turbulencyjnej napotyka niestety na poważne przeszkody, nie tylko ze względu na konieczność stosowania skomplikowanej aparatury pomiarowej o dużej dokładności pomiaru, lecz także z uwagi na potrzebę opracowywania danych dla bardzo krótkich przedziałów czasu i dużą pracochłonność obliczeń. Niedogodności tego typu nie występują w zasadzie w przypadku tzw. metody kombinowanej, zaproponowanej przez Penmana (1948). Wykorzystał on najlepsze cechy metody bilansu cieplnego i dyfuzji turbulencyjnej wyprowadzając formułę, w której parowanie z powierzchni wody przedstawiono w funkcji niewielkiej liczby danych meteorologicznych, stosunkowo łatwych do