dzieciństwa, spędzonego w Warszawie. Mocno przeżyła klęskę powstania warszawskiego, w którym wraz z rodzeństwem wzięła udział. Drugą pasją, jedną z najważniejszych były narty - przypomnijmy, że pani Barbara była dwukrotną olimpijką w konkurencjach alpejskich - Oslo (1952)- 13. w biegu zjazdowym, 14. w slalomie i Cortina d'Ampezzo- 17. w biegu zjazdowym, 24-krotną mistrzynią Polski w konkurencjach alpejskich, a na zawodach w Grindenwaldzie w Szwajcarii została nazwana "najładniej jeżdżącą zjazdówką na świecie" - zajęła wtedy doskonałe 4. miejsce pośród najlepszych "alpejek" świata. Osiągnęła pod okiem trenerów Tomasza Gluzińskiego, Stefana Dziedzica i Stanisława Ziobrzyńskiego wyniki kwalifikujące ją do "piętnastki" najlepszych alpejek świata. Warto powiedzieć, że