A przecież naprawdę Barańczaka można nazwać "estetą".<br> Uprawia on przecież, tak rzadką dzisiaj, poezję kunsztowną. Najlepszym przykładem wiersze z tomu Widokówka z tego świata (1988). Barańczak zawsze był poetą składni i tutaj to się ujawniło w całej komplikacji i właśnie w kunszcie.<br> Człowiek Barańczaka to istota cielesna, oddychająca, męcząca się, krucha, śmiertelna, obdarzona jednak mocą języka, poezji. Należałoby raczej powiedzieć, że ową moc stanowi budowa zdań. Bo podstawą świata poezji Barańczaka jest zdanie.<br> Kim w tym świecie wydaje się poeta? Być może to ten, kto coraz więcej, jak Barańczak, stawia pytań. Pytania tego poety to pytania egzystencjalne: o czucie ciała i