Było dla niej oczywiste, że to nie wchodzi w rachubę. W dalszym ciągu nie wiedziała, gdzie mieszkam i co właściwie robię. Ten temat omijaliśmy starannie - ona ze względu na konspirację, ja ze względu na zakłopotanie. Po chwili jednak postanowiła:<br>- Jutro pójdę do naszego kustosza niemieckiego - i tak muszę mu oddać książkę - i wyjaśnię sprawę. Oczywiście nic nie powiem o tobie, po prostu poproszę, żeby jako naukowiec i życzliwa dusza pomógł w rozwiązaniu problemu naukowego, a mianowicie pośredniczył w nawiązaniu kontaktu z uczonym specjalistą, znającym się na gatunkach drobnoustrojów, którymi my się zajmujemy, a których sami nie możemy zidentyfikować. Jeśli list wysłany