z góry przez przymknięte powieki. <br>- Czy pan sądzi, że wydam przyjaciela w ręce sprawiedliwości? - zapytał drżącym szlachetnością głosem. <br>Hubert parsknął śmiechem. <br>- Doprawdy, proszę pana, ja nie jestem z policji śledczej, a ta panienka to nie przebrany żandarm i... - tu wyjaśnił obszernie i przyjacielsko całą sprawę. <br>X<br>Umówili się, że do kuźni Hubert uda się sam i piechotą. Gabi miała czekać na niego za wsią, pod lipą. <br>Trudna się zapowiadała sprawa w tej kuźni. Trzeba było podejść złodzieja. <br>Bez żadnego jeszcze gotowego planu Hubert wszedł do świecącej paleniskiem kuźni i uchylił czapki. <br>Przy kowadle stał stary, tęgi człowiek w skórzanym fartuchu, a