cisza. Szukanie bez skutku. Żołnierze wytargali na środek stare kufry, rozbili je, wyrzucili ich zawartość. Skrzypiały zardzewiałe zawiasy odwiecznych szaf, przewracali kulawe stoły. Pogrozili kobietom, zapowiedzieli jakieś groźne, a nie zrozumiane przez obie konsekwencje. Zeszli na dół. Pułkownik i jego żona znów załadowali się do łazika. Zapowiedzieli swój powrót na kwaterę późnym wieczorem. Z podwórza prowadzono pod konwojem złapanych w stodole i w oborze niemieckich jeńców. Może byli wśród nich i ci ze dworu?<br> Wojsko znikło. Surma zamknął drzwi do holu, podrzucił szczap do kominka, podpalił. Było chłodno, podłoga zadeptana, wilgotna, wszędzie ślady mokrych stóp.<br> - Oni chcieli tatusia rozstrzelać? - spytała Hania