używanym zawsze odpowiadają jakieś byty, a przynajmniej że "problemy" wiodą żywot oderwany. Poezja Młodej Polski jest tak zła, bo poeta mówiąc "Duch" czy "Bóg" miał poczucie, że używa wyrazów równie konkretnych jak "stół" czy "wierzba", a mówiąc "stół" czy "wierzba" przypuszczał, że jest to równie konkretne jak "czerwony stół" i "kwitnąca wierzba". Przenosząc te cechy stylu w sferę myślenia, można sobie wytłumaczyć, dlaczego kilka pokoleń odnosiło się z wielką powagą do takich pojęć jak Absolut, Wola Życia czy Naga Dusza. Podobnie Zdziechowski nigdy nie sprawdzał dotykalności używanych przez siebie terminów: podróżował po morzu "wielkich koncepcyj", zbierał i rozważał pomysły filozofów, jakby