prześwit skalnych ścian. Na pierwszym osypisku wielkich głazów szybkość nieznacznie się zmniejszyła. Stojący u ekranów słyszeli nawet ciurkanie strumyka ukrytego pod zwałami kamieni - tak bezszelestnie pracował atomowy napęd "Cyklopa".<br> &lt;page nr=135&gt; Łącznościowcy utrzymywali wizję i fonię do drugiej czterdzieści, kiedy po przebyciu płaskiej i bardziej dostępnej części wąwozu "Cyklop" znalazł się w labiryncie rdzewiejących gąszczy. Dzięki wysiłkom radiotechników udało się potem przekazać w obie strony jeszcze cztery meldunki, ale piąty przybył już tak zniekształcony, że tylko można się było domyślić jego treści: mózg elektronowy "Cyklopa" donosił o pomyślnym posuwaniu się naprzód.<br>Zgodnie z ustalonym planem Horpach wysłał wtedy z "Niezwyciężonego" sondę latającą, zaopatrzoną