pan rację, panie Korbowski. Dobrze, żeś pan przyszedł. Dziękuję.<br> krzyczy<br>Janie! Janie!<br> Jan staje we drzwiach, na prawo<br>Moja dubeltówka, kule w obie lufy!<br> Jan znika<br>&lt;page nr=148&gt;<br> KURKA<br>Dość tych komedii. Tadeuszu, wychodzimy z domu. Nie znoszę małych kłamstw.<br> EDGAR<br>To nie są żadne kłamstwa, ja nie żartuję.<br> Wchodzi Człowiek od latarni<br> CZŁOWIEK<br>Latarnia zapalona.<br> EDGAR<br>Jaka latarnia? Kto pan jesteś?<br> Kotara wiśniowa usuwa się i ukazuje się między kolumnami pejzaż z I aktu, ze słupem i palącą się latarnią. Kopca nie widać zza schodów<br> CZŁOWIEK<br>Udaje! Z nieba spadł! Patrz pan tam!<br> Ukazuje pejzaż. Wszyscy patrzą w tę stronę<br> EDGAR<br>Ach