kule, niczym wredne żmijki,<br>odbiły butli brzuch od szyjki<br>i w Brysia się zaryły łbisko,<br>że aż zawyło biedne psisko.<br>Tak więc już pierwsze są ofiary:<br>pies Bryś - zabity, no i stary<br>placowy - ranny, lecz nie kulą,<br>a szkłem; klnie strasznie, rycząc z bólu.<br><br>Gdy tak na tyłach krew się leje,<br>spójrzmy, co się na przodzie dzieje.<br>Tu wojsko doszło już pod mury,<br>po czym stanęło, jak to z góry<br>obmyślił Tumor. Niby znaku<br>czeka, by ruszyć do ataku.<br>Stojąc tak jednak w głupiej pozie,<br>traci na mocy i na grozie,<br>co w końcu rozzuchwala wroga,<br>który, gdy pierwsza prysła trwoga