cnotliwości owej damy z Chicago przypomniała mi fragment mowy Marcina Kromera, poświęconej pamięci Zygmunta Starego. Pobożny i gorliwy w wierze kanonik (co nie było w XVI wieku wcale tak częste) sławił zmarłego króla i za to, że choć Zygmunt był z natury zmysłowy, a w latach młodzieńczych poczynał sobie dość lekkomyślnie, to jednak nigdy "nie zgwałcił żadnej uczciwej i skromnej dziewczyny". Podobna pochwała nie mogła zgorszyć renesansowych czytelników, skoro w całej ówczesnej Europie unoszono się nad szlachetnością Scypiona Afrykańskiego, który nie zniewolił wziętej w Hiszpanii do niewoli "pięknej, młodej i zacnej białogłowy", lecz nietkniętą zwrócił przyszłemu mężowi.<br>Chwalili za to rzymskiego