Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Postęp Fizyki
Nr: 21
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1970
szerokości rzędu ułamków elektronowolta. Rezonanse te znane były już z prac Fermiego i innych autorów, którzy badali absorpcję neutronów.
Natomiast w doświadczeniach z wiązkami neutronów o dużym rozrzucie energetycznym, rzędu kilku, a nawet kilkudziesięciu keV i z aparaturą o gorszej zdolności rozdzielczej, obserwuje się szerokie rezonanse. Typowa szerokość takich rezonansów leży w granicach od jednej do trzech MeV.
Rezultaty otrzymane w pomiarach z bardzo dobrą zdolnością rozdzielczą ujawniają mikrostrukturę, a pomiary z gorszą zdolnością rozdzielczą - makrostrukturę przekroju czynnego.
Mikrostruktura przekroju czynnego znalazła swoje wyjaśnienia na gruncie teorii jądra złożonego sformułowanej przez Nielsa Bohra [1].
Rezonanse w makrostrukturze wyjaśnione zostały przez Feshbacha
szerokości rzędu ułamków elektronowolta. Rezonanse te znane były już z prac Fermiego i innych autorów, którzy badali absorpcję neutronów.<br>Natomiast w doświadczeniach z wiązkami neutronów o dużym rozrzucie energetycznym, rzędu kilku, a nawet kilkudziesięciu keV i z aparaturą o gorszej zdolności rozdzielczej, obserwuje się szerokie rezonanse. Typowa szerokość takich rezonansów leży w granicach od jednej do trzech MeV.<br>Rezultaty otrzymane w pomiarach z bardzo dobrą zdolnością rozdzielczą ujawniają mikrostrukturę, a pomiary z gorszą zdolnością rozdzielczą - makrostrukturę przekroju czynnego.<br>Mikrostruktura przekroju czynnego znalazła swoje wyjaśnienia na gruncie teorii jądra złożonego sformułowanej przez Nielsa &lt;tit&gt;Bohra&lt;/&gt; [1].<br>Rezonanse w makrostrukturze wyjaśnione zostały przez Feshbacha
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego